Kunst amuseert, ontroert, verwondert, verdiept en daagt uit. Het geeft zelfvertrouwen en brengt mensen bij elkaar. Al vijfenzeventig jaar raakt RICK mensen met kunst- en cultuureducatie. Wat in 1948 klein begon, groeide door de jaren heen uit tot de bruisende instelling die RICK nu is. Klaar voor de toekomst. Alle reden om feestelijk stil te staan bij het 75-jarig jubileum. In dit artikel blikken we terug op hoe het allemaal begon.

Katalysator

Het verhaal van RICK gaat over mensen. Wellicht heb je er zelf een muziekinstrument leren spelen, een dansles gevolgd of de kneepjes van een ambacht geleerd? Heb je op de basis- of middelbare school les gehad van docenten van RICK? Was je er docent of ben je bij een van de vele optredens en voorstellingen geweest? Op allerlei manieren en in alle fasen van het leven brengt RICK mensen in beweging met kunst en cultuur. De website www.rickraakt.nl opent treffend met de woorden: “Via kunst leer je jezelf en de wereld kennen. Je ontdekt wie je bent en wilt zijn. Waar je grenzen liggen, wat je vrolijk stemt en ontroert. Maar ook wat erom je heen gebeurt en hoe jij daarnaar kunt kijken.” En daarin spelen RICK en z’n voorgangers een belangrijke rol.

Enthousiaste mensen, zoals voorzitter W.F. Stoks en broeder Wendel Jordans - van het Pensionaat St. Louis, dirigent van het Weerter Jeugd Orkest en in 1980 ereburger van Weert - weten het tij te keren. Dankzij de steun van de gemeente Weert wordt in 1962 het eerste eigen gebouw aan de Molenstraat 11-13 in gebruik genomen. Het werkt stimulerend en het aantal leerlingen stijgt naar driehonderd. In 1963 gaat de school verder onder de naam Weerter Muziekschool. Het cursusaanbod breidt uit en in 1968 komt er een aparte afdeling voor dans: ballet. De school voor muziek en dans kent dan ongeveer 1.200 leerlingen en groeit letterlijk uit haar jasje. Het leidt in 1972 tot een heuse leerlingenstop. Het gebouw aan de Molenstraat voldoet niet meer. Ondertussen stemt de gemeenteraad na jaren van praten in met een ingrijpende Stadskernvisie. De binnenstad gaat op de schop en maakt plaats voor een overdekt winkelcentrum met daarboven ruimte voor de Openbare Leeszaal, een cultureel centrum, de muziekschool en de in 1969 opgerichte stichting Vrije Uren. De naam van Stan Smeets, advocaat, wethouder en twintig jaar loco-burgemeester van Weert mag hier niet ontbreken. Hij stond aan de wieg van onder andere de stichting Vrije Uren en heeft zich op allerlei manieren ingezet voor het muziekonderwijs.

Stichting Vrije Uren

Midden jaren zestig kondigt Joop den Uyl de mijnsluitingen aan. Om de werkloze mijnarbeiders hun vrijetijd nuttig te laten besteden, worden er in Limburg meerdere stichtingen van Vrije Uren opgericht. Zo ook op 26 augustus 1969 in Weert. Het doel is om mensen te stimuleren zich te uiten met beeldende kunst, drama & theater, fotografie & video. Daarbij gaat het vooral om de beleving, het plezier en de ervaringen die men beleeft tijdens het maken van een werkstuk. Voor het eerste cursusjaar 1969-1970 melden zich 132 mensen aan. Het gaat om cursussen tekenen/schilderen, werken met textiel, haken en breien, weven, houtwerken, bloemsierkunst en creatieve handvaardigheid. Ze worden gegeven in het houten schoolgebouw van de Paters van de Heilige Geest (Coenraad Abelstraat 38). Weert heeft na Maastricht het grootste aantal deelnemers van de hele provincie Limburg. In de beginjaren ligt het accent op het ‘knutselen en in elkaar zetten’. Directeur Leonard Maas (1978-2007) slaagt erin om het label hobbyisme af te zwakken en het tot ambacht te verheffen. Het proces en je verbeelding aanspreken worden belangrijker dan het eindproduct. Ook de rol van bestuurslid Jan van Gemert was hierin belangrijk. In 1975 neemt het aantal cursisten in Weert een ware vlucht naar 1.100. 

Regionale steunfunctie

In 1973 veranderen zowel de stichting Vrije Uren als de stichting Weerter Muziekschool hun naam als gevolg van het uitbreidende werkgebied. Beide instellingen geven namelijk aan steeds meer omringende dorpen lessen en cursussen. Zo wordt kunst- en muziekonderwijs gegeven in - de toen nog afzonderlijke - gemeenten Budel, Maarheeze, Leende, Someren, Nederweert, Stramproy en Meijel. De cursisten van de stichting Vrije Uren komen steeds meer uit de omgeving van Weert. Het regionale karakter komt terug in de nieuwe namen: Stichting Vrije Uren Streekgewest Weert en de Stichting Streekmuziekschool.

Democratisering

In de jaren tachtig vindt er overeenkomstig de heersende tijdgeest een democratiseringslag plaats bij zowel de muziekschool als stichting Vrije Uren. Beleid en financiën worden transparanter. Verder komen er mogelijkheden om mee te praten en te beslissen in oudercommissies, docentenraden en ondernemingsraden. 

Moeilijke tijd

De jaren tachtig en negentig zijn voor beide instellingen een lastige tijd. Vanuit de overheid wordt er flink bezuinigd op de kunsten en het kunstonderwijs. Het ‘marktgericht denken’ doet zijn intrede. De muziekschool en de stichting Vrije Uren herstructureren hun organisaties en worden efficiënter en effectiever. Naast regulieren lessen komen er kortlopende cursussen, projecten en workshops. In 1991 leidt dat tot 2.400 belangstellenden die wekelijks de muziekschool bezoeken.

Samenwerking

In de gemeenteraad van gemeente Weert wordt in 1972 al gesproken over het samengaan van de Weerter muziekschool met de stichting Vrije Uren. Meerdere keren ketst het af vanwege de gescheiden subsidiestromen. Ook als in 1974 beide instellingen hun intrek nemen in het Munt-complex blijft het slechts bij ‘vrijerijen’. Beide instellingen zijn voor samenwerking, maar dan wel op basis van gelijkwaardigheid. Uitvoerende en initiërende kunst blijken verschillende grootheden. Als magneten trekken ze elkaar aan, maar stoten ze elkaar ook weer af.